μυ

(I)

το (Α μὺ και μῡ και ιων. τ. μῶ)

(άκλιτο) ονομασία τού γράμματος μ.

[ΕΤΥΜΟΛ. Βλ. λ. Μ, μ (εγκυκλ.)].

————————

(II)

μὺ και μῡ, το (Α)

1. ασθενής ήχος που παράγεται με την ταχεία σύγκλειση τών χειλιών, μουρμούρισμα

2. μίμηση τού ήχου ανθρώπου που κλαίει με λυγμούς.

[ΕΤΥΜΟΛ. Ο τ. ανάγεται στην ΙΕ ρίζα *mū-, ηχομίμηση τού υπόκωφου ήχου που προκαλείται με κλειστά χείλη, τού άναρθρου μουρμουρίσματος, και συνδέεται με το μύζω* και πιθ. με τα μῦθος, μυῖα, μυκάομαι, μυκός, μύω].